Terapia w obrębie stawów skroniowo- żuchwowych – cz. 1

1. Budowa i funkcja stawu skroniowo-żuchwowego.
Staw skroniowo-żuchwowy jest to staw łączący dolną szczękę (żuchwę) z czaszką (kością skroniową). Dolna szczęka i czaszka są połączone wieloma mięśniami i więzadłami, które funkcjonują, jeśli dolna szczęka jest w prawidłowej pozycji. Głowa kości żuchwy – kłykieć dopasowany jest do wgłębienia w kości skroniowej, zwanego dołem stawowym. W celu prawidłowego funkcjonowania stawu potrzebny jest kawałek chrząstki zwany krążkiem stawowym. Działa on jak poduszka albo amortyzator pomiędzy dwiema kośćmi. Jest to bardzo istotna funkcja dla prawidłowego funkcjonowania stawu skroniowo – żuchwowego.
Każdy krążek jest utrzymywany na miejscu i prowadzony przez mięśnie i więzadła. Jeśli sam zgryz jest w nieprawidłowym ustawieniu może spowodować zmianę pozycji żuchwy.

źródło: Fizjomate.pl

Istotną rolę na wpływ funkcji stawu skroniowo-żuchwowego mają mięśnie. Analizując ruch przywiedzenia żuchwy, można stwierdzić, że najbardziej zaangażowane są cztery pary symetrycznych mięśni. Są to mięśnie: skroniowe, żuchwowe, skrzydłowe przyśrodkowe i skrzydłowe boczne. Mięśnie skrzydłowe boczne składają się z głowy górnej i dolnej,
Skurcz jednego mięśnia powoduje rozciągnięcie innego, który także reaguje skurczem i w ten sposób uruchamia się samonapędzające zamknięte koło nadmiernej aktywności mięśniowej. Aktywność ta odbywa się z wyłączeniem świadomości również w nocy, co prowadzi do typowych dla dysfunkcji narządu żucia objawów zmęczenia, napięcia i bólu mięśni żucia nad ranem.

Przy prawidłowo funkcjonującym stawie pacjent jest w stanie podczas maksymalnego otwarcia szczęk włożyć między zęby trzy palce. W przypadkach, gdy staw skroniowo – żuchwowy funkcjonuje prawidłowo i krążek stawowy jest w prawidłowej pozycji, mięśnie głowy, szyi i ramion funkcjonują również relatywnie bez bólu.
Patologie w stawie skroniowo – żuchwowym są bardzo powszechnym schorzeniem. Dotykają ona nawet 20-40% ogółu populacji.

2. Dysfunkcje w obrębie stawu skroniowo-żuchwowego.

Bóle głowy, ucha, zawroty głowy, problemy z połykaniem, zgrzytanie zębami, to objawy źle pracującego stawu skroniowo-żuchwowego.

Stawy skroniowo – żuchwowe są jednymi z najczęściej używanych stawów ciała, w związku z długotrwałym użyciem w trakcie żucia, mowy, śpiewu, ziewania itp. Dysfunkcja stawu oznacza, że dolna szczęka nie znajduje się we właściwym miejscu względem górnej. Zaburzenia w stawie skroniowo-żuchwowym wpływają na naszą postawę, funkcjonowanie innych stawów i tkanek miękkich.
Na zaburzenie jego mechaniki wpływają wady zgryzu, wady postawy ciała, urazy, stres oraz usuwanie zębów.
Objawy tego schorzenia to m.in.:

• ból w obrębie stawów skroniowo – żuchwowych;
• bóle głowy i karku;
• bóle przypominające migrenę;
• tępy ból w okolicy ucha, twarzy, skroni oraz ramion;
• przeskakiwanie i trzaski w stawach podczas jedzenia lub ziewania;
• ograniczenie ruchomości lub całkowita utrata otwierania ust;
• ból podczas żucia twardych pokarmów;
• szumy i dzwonienie w uszach;
• zawroty głowy lub mdłości;
• łzawienie lub dolegliwości bólowe w okolicy kąta wewnętrznego oka.

Staw skroniowo-żuchwowy to element układanki całego kompleksu czaszkowo-szyjnego. Zaburzenie ustawienia odcinka szyjnego (np. zniesienie lordozy szyjnej) będzie powodowało zmianę w ustawieniu żuchwy co wpłynie na staw skroniowo-żuchwowy. W takich warunkach staw oraz mięśnie wykonują pracę dodatkową i napinają się. W konsekwencji doprowadza to do wytężonego wysiłku, mięśnie są skurczone co powoduje ból.

Najczęstsze przyczyny powstawania dolegliwości:

• stres i związane z nim napięcie mięśni pleców, ramion i szyi doprowadza do trudności z poruszaniem głową. Te dolegliwości w
• konsekwencji przenoszą się na staw skroniowo – żuchwowy;
• zaburzenia zgryzu;
• brak pełnego uzębienia;
• nadmierne napięcie mięśniowe w obszarze twarzoczaszki;
• bruksizm – mimowolne zaciskanie zębów i zgrzytanie nimi w stresujących sytuacjach oraz podczas snu. Czego wynikiem są napięte mięśnie skroniowe czasem także ból głowy;
• nieprawidłowe nawyki ustne: obgryzanie paznokci, skórek warg;
• urazy, zabiegi operacyjne w obrębie twarzy oraz czaszki.

3. Fizjoterapia (rehabilitacja) w obrębie stawu skroniowo – żuchwowego.
Nowoczesna fizjoterapia (rehabilitacja) oparta jest na precyzyjnych technikach przywracających prawidłowe funkcjonowanie i zniesienie bólu w obrębie zaburzonego stawu i okalających go tkanek miękkich.

Ważna jest wnikliwie przeprowadzona analiza napięcia tkanek miękkich, która pozwala na szczegółowe określenie przyczyn dolegliwości. Fizjoterapeuta w Gabinecie IMPULS na wstępie zbada i oceni czy mięśnie twarzy, głowy, szyi oraz obręczy barkowej są prawidłowo napięte. Jeśli są spięte to może pojawić się ból i dyskomfort w codziennym funkcjonowaniu w obrębie stawu skroniowo – żuchwowego.
Terapia obejmuje zarówno delikatne techniki manualne i powięziowe oraz uwzględnia biomechaniczne powiązania różnych struktur. Takie podejście terapeutyczne pozwala rozwiązać problemy mięśniowo – powięziowe także wtedy kiedy przyczyna problemu jest umiejscowiona w innym obszarze ciała niż zlokalizowany objaw z którym przychodzi pacjent do gabinetu fizjoterapeuty.
Terapia prowadzona przez wykwalifikowanego fizjoterapeutę w Gabinecie IMPULS – skuteczna nie tylko w dolegliwościach w obrębie stawu skroniowo-żuchwowego:
Terapia czaszkowo–krzyżowa, inaczej terapia cranio–sacralna, to odłam osteopatii, często nazywany osteopatią kranialną. Polega na delikatnej mobilizacji i manipulacji. w obrębie czaszki, miednicy, przepony, klatki piersiowej oraz kości krzyżowej. Terapia czaszkowo–krzyżowa jest terapią powięzi, za jej sprawą następuje rozluźnienie struktur łączno–tkankowych, których napięcie może powodować kłopoty zdrowotne, zarówno somatyczne, jak i emocjonalne. Terapię cranio – sakralną cechuje podejście holistyczne do organizmu człowieka.

Zasady osteopatii:
-organizm ludzki stanowi jedność,
-budowa ciała oraz zachodzące w nim procesy są wzajemnie powiązane zarówno organicznie jak i psychicznie,
-organizm posiada własne mechanizmy samoleczenia i autoregulacji,
-osteopatia koncentruje się przede wszystkim na utrzymaniu zdrowia, a nie leczeniu choroby.