Integracja Sensoryczna Warszawa Bemowo

Integracji Sensoryczna – diagnoza i terapia SI dla dzieci.

Integracja Sensoryczna – czym są zaburzenia integracji sensorycznej?

Twórczyni metody dr Ayers definiuje integrację sensoryczną jako proces, w którym następuje organizacja dostarczanych do naszego organizmu wrażeń, tak by mogły być wykorzystane w celowym, zakończonym sukcesem działaniu. Metoda SI to system ćwiczeń, które mają nauczyć mózg właściwego reagowania na bodźce zewnętrzne. Integracja Sensoryczna przeznaczona jest głównie dla dzieci z trudnościami w uczeniu się (trudności wynikające z dysleksji, dysgrafii), nadpobudliwych, nadruchliwych, ale także dla dzieci autystycznych, z mózgowym porażeniem dziecięcym, niedowidzących, niedosłyszących oraz niepełnosprawnych intelektualnie.

Obraz autorstwa freepik

Integracja sensoryczna – Diagnoza

Zadzwoń: + 48 608 346 327

Bezpłatna konsultacja telefoniczna

10 minutowa analiza niepokojących objawów sensorycznych u dziecka.

Terapia SI – na czym polega ta metoda?

Terapia metodą SI określana jest jako terapia naukowej zabawy. Dziecko wykonuje ćwiczenia i zabawy ruchowe, które poprawiają jakość odbierania, przesyłania i organizowania bodźców, czyli ogólniej jakość funkcjonowania systemów sensorycznych. Jednak, gdy odbiór i selekcja bodźców sensorycznych są nieprawidłowe mamy do czynienia z zaburzeniem integracji sensorycznej, co uniemożliwia dziecku właściwe reagowanie w różnych sytuacjach.

Integracja Sensoryczna Warszawa Bemowo – zaplecze terapeutyczne

Warszawa Bemowo, Wola i Bielany to dzielnice, w których znajdziemy wiele szkół i przedszkoli. Z naszych obserwacji wynika, że coraz więcej dzieci w wieku szkolnym i przedszkolnym wymaga wsparcia we właściwym przetwarzaniu bodźców z zewnątrz. Wychodząc naprzeciw tym potrzebom proponujemy metodę jaką jest terapia SI, którą prowadzimy w starannie wyposażonych i bezpiecznych salach ćwiczeń.

Dysponujemy dwiema przestronnymi salami (słoneczną i lawendową) wyposażonymi w profesjonalny i różnorodny sprzęt terapeutyczny oraz pomoce edukacyjne dostosowane do prowadzenia zajęć Terapii Integracji Sensorycznej.

W trosce o efektywność oddziaływań terapia prowadzona jest indywidualnie w oparciu o rzetelnie przeprowadzoną diagnozę procesów Integracji Sensorycznej – badanie dziecka pod kątem zaburzeń integracji sensorycznej.

Metoda Terapii Integracji Sensorycznej skierowana jest do dzieci:

z trudnościami w uczeniu się,
z problemami z koncentracją uwagi,
słabo czytających i piszących,
ze wzmożoną aktywnością ruchową,
z opóźnionym rozwojem mowy,
z trudnościami w uczeniu się nowych umiejętności ruchowych,
z kłopotami w nabywaniu umiejętności samoobsługowych,
zbyt dużą lub zbyt małą wrażliwością na określone smaki, zapachy, dźwięki, bodźce dotykowe, wzrokowe i ruch,
z niską samooceną,
z trudnościami w kontaktach z rówieśnikami,
z problemami z koordynacją ruchową.

Zaburzenia SI mogą występować w obrębie wszystkich zmysłów, jak również współwystępować. Zdarza się, że mają dwojaki charakter: podwrażliwości sensorycznej i nadwrażliwości sensorycznej.

Symptomy, które można zauważyć u dziecka z zaburzeniami Integracji Sensorycznej:

jest nadmiernie ruchliwe, nadpobudliwe, impulsywne,
łatwo się rozprasza, ma trudności ze skupieniem uwagi,
bywa agresywne,
jest niestabilne emocjonalnie,
jest zbyt statyczne, mało aktywne,
ma trudności z zasypianiem i snem,
prezentuje opóźnione reakcje na bodźce bólowe, dotykowe, węchowe, wzrokowe i słuchowe,
z opóźnieniem osiągnęło kamienie milowe rozwoju (siadanie, chodzenie, mówienie),
unika dotyku innych osób lub określonych faktur,
nie lubi czesania, mycia, obcinania paznokci i włosów, kąpieli,
domaga się dotyku, lubi intensywne zabawy,
wydaje się, że ma obniżoną wrażliwość na bodźce, dotykowe, bólowe,
ma słabą świadomość własnego ciała,
wykazuje zachowania autostymulujące/autoagresywne (drapanie się, szczypanie, gryzienie, uderzanie),
nieprawidłowe napięcie mięśniowe (podwyższone lub obniżone),
wydaje się niezdarne (często upada, potyka się),
ma trudności z oceną odległości,
ma trudności z czynnościami samoobsługowymi (ubieranie, rozbieranie),
ma problemy z obustronną koordynacją ruchową,
często myli strony prawa-lewa,
boi się odrywać stopy od podłoża,
odczuwa nienaturalny lęk przed upadkiem lub wysokością,
ma trudności z czytaniem, pisaniem, reaguje nadmiernym zadowoleniem na ruch lub intensywne zabawy (kręcenie, bujanie, podskoki),
zbyt lekko lub zbyt mocno chwyta przedmioty,
nieprawidłowo siedzi /stoi,
jest wrażliwe na światło lub określone kolory,
ma trudności z utrzymaniem wzroku na przedmiocie lub z podążaniem wzroku z przedmiotem,
nie lubi lub domaga się pokarmów o określonej konsystencji,
poznaje otoczenie za pomocą smaku (ssie, gryzie przedmioty),
nie lubi głośnych/określonych dźwięków,
ma opóźniony rozwój mowy,
lubi wydawać głośne dźwięki,
pewnych dźwięków nie zauważa,
poznaje otoczenie za pomocą węchu,
negatywnie reaguje na niektóre zapachy,
nie rozróżnia zapachów,
ignoruje nieprzyjemne zapachy.

Terapia integracji sensorycznej polega na tym, aby w przyjaznym otoczeniu (zjeżdżalnie, huśtawki, piłki, liny do wspinania) dziecko, pod okiem terapeuty, uczyło się w efektywny sposób automatycznie przetwarzać i wykorzystywać skomplikowane informacje sensoryczne.

Właściwy przebieg wszystkich procesów integracji sensorycznej warunkuje prawidłowy rozwój emocjonalny i poznawczy dziecka.

Integracja Sensoryczna – diagnoza procesów

Diagnoza procesów Integracji Sensorycznej to badanie dziecka pod kątem zaburzeń integracji sensorycznej. Może ją przeprowadzić tylko wykwalifikowany terapeuta SI. Badanie to polega na zebraniu od rodziców szczegółowych informacji dotyczących rozwoju dziecka (wypełnienie Kwestionariusza Rozwoju Sensomotorycznego oraz Karty informacyjnej), przeprowadzeniu prób z zakresu Obserwacji Klinicznej oraz zestandaryzowanych Południowo-Kalifornijskich Testów Integracji Sensorycznej. Dodatkowo obserwuje się reakcje dziecka na stymulację sensoryczną (np.: na sprzęcie) oraz w warunkach swobodnej zabawy.

Na diagnozę składają się:

Wywiad z rodzicami – dotyczy przebiegu ciąży, porodu oraz rozwoju dziecka w okresie niemowlęcym, przebytych chorób oraz informacji i opinii specjalistów.
Kwestionariusze – rodzice wypełniają szczegółowo kwestionariusze dotyczące funkcjonowania dziecka w życiu codziennym.
Próby kliniczne – dziecko jest obserwowane w swojej spontanicznej aktywności oraz
w sytuacjach zadaniowych, gdzie ma do wykonania określone zadania lub ćwiczenia, które diagnozują i sprawdzają jakość napięcia mięśniowego, mechanizmy równoważne, pracę oczu, koordynację ruchową i symptomy przetrwałych odruchów tonicznych.
Testy Południowo-Kalifornijskie – mają na celu określenie profilu dojrzałości zmysłów i ich integracji. Składają się z kilku części badających takie funkcje jak: zdolność planowania czynności ruchowej (praksje), umiejętność lokalizacji bodźca dotykowego, płynności i koordynację ruchu, zdolność do utrzymania równowagi, czucie ciała, pracę ręki. Większość testów przeznaczone są dla dzieci powyżej 4 roku życia. Dzieci młodsze i te którym nie można zastosować testów (np. z upośledzeniem umysłowym, autystyczne lub nie współpracujące) badane są wybranymi próbami z obserwacji klinicznej i dodatkowymi testami sprawnościowymi.
Podsumowanie diagnozy – to omówienie wyników poszczególnych testów i badań oraz zaleceń wystosowanych przez wykwalifikowanego terapeutę. Rodzice otrzymują wyniki diagnozy oraz program terapii w formie pisemnej. Profesjonalna diagnoza powinna zawierać wszystkie wyżej opisane elementy oraz szczegółowe wyniki po to aby terapeuta mógł z niej korzystać i żeby w przyszłości istniała możliwość porównania wyników dziecka co umożliwia określenie postępów dziecka i pozwala rodzicom na swobodny wybór terapeuty.