Terapia czaszkowo-krzyżowa – technika osteopatyczna

Terapia czaszkowo-krzyżowa – technika osteopatyczna
Terapia Czaszkowo-Krzyżowa – podział na kierunki działań i techniki.

Terapia Cranio Sacralana jest uniwersalną formą pracy terapeutycznej z pacjentem. Jej założeniem jest wzmacnianie naturalnego mechanizmu organizmu człowieka do samoleczenia. Ważną cechą metody jest holistyczne podejście do pacjenta i jego problemu. Terapia Cranio Sacralana z powodzeniem stosowana jest w pracy z dziećmi i osobami dorosłymi. Korzystają z niej również osoby starsze i przewlekle chore. W zasadzie nie ma ograniczeń jeśli chodzi o wiek czy dolegliwości pacjenta. Terapeuta jest w stanie w pełni dopasować przebieg zabiegów do potrzeb i oczekiwań swoich podopiecznych.

Osteopatia z powodzeniem łączy pracę z ciałem, psychiką i umysłem zarówno w stanie określanym jako zdrowie jak i w stanie chorobowym. Traktuje ona ciało ludzkie jako całość zarówno w aspekcie strukturalnym jak i funkcjonalnym.

GŁÓWNE KIERUNKI OSTEOPATII

1. Osteopatia narządu ruchu

Polega na dokładnym badaniu ortopedycznym, neurologicznym i osteopatycznym. Połączenie takiego badania z palpacją pozwalają skutecznie określić miejsca dysfunkcji.

Techniki:

• manipulacje stawowe,
• techniki relaksacji powięziowo – mięśniowej,
• stymulacja punktów spustowych,
• neuromobilizacje.

Wskazania:

• zespoły bólowe kręgosłupa,
• bóle korzeniowe (rwa kulszowa, rwa udowa, rwa ramienna),
• bóle i zawroty głowy pochodzenia szyjnego,
• bóle i zaburzenia ruchomości stawów obwodowych.

2. Osteopatia czaszkowo – krzyżowa

Polega na bardzo subtelnej palpacji oraz zastosowaniu wyspecjalizowanych technik mających na celu neutralizację napięć. Poprzez pracę na kościach czaszki dochodzi do oddziaływania na struktury membranowe znajdujące się w jej wnętrzu a w konsekwencji do przywrócenia równowagi w dalszych strukturach. Ważnym krokiem jest praca na miednicy, kości krzyżowej, otworze klatki piersiowej oraz żuchwie.

Wskazania:

• przewlekłe bóle głowy,
• zawroty głowy,
• przewlekłe stany napięciowe i depresyjne,
• chroniczny stan zapalny zatok, uszu,
• problemy ze stawem skroniowo- żuchwowym,
• problemów ze wzrokiem, słuchem, mową.

3. Osteopatia narządów wewnętrznych

Celem osteopatii wisceralnej jest przywrócenie prawidłowego napięcia, elastyczności i ruchomości narządów wewnętrznych. Praca poprzez system narządów wewnętrznych który posiada swoje liczne anatomiczne i funkcjonalne połączenia z innymi strukturami znajdującymi się w ciele człowieka pozwala na skuteczne usuwanie blokad prowadzących, lub podtrzymujących stan patologiczny.

Wskazania:

• bóle brzucha, klatki piersiowej,
• problemy z nietrzymaniem moczu,
• bolesne miesiączki,
• niemechaniczne bóle kręgosłupa,
• zrosty,
• refluks żołądka,
• zespół jelita wrażliwego, nerwice żołądka.

Podczas sesji terapeutycznej może pojawić się uczucie zimna, ciepła, mrowienie ciała a także chęć/ potrzeba do płaczu lub krzyku. Są to czynniki ułatwiające pozbycie się istniejących w ciele napięć, dlatego niezmiernie ważne jest przyjazne otoczenie w jakim odbywa się sesja terapeutyczna.